بررسی مقاومت ژنوتیپ‌های گوجه‌فرنگی نسبت به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریومی با استفاده از نشانگرهای مولکولی

سابقه و هدف: بیماری‌ های پژمردگی ورتیسلیومی و فوزاریومی دو بیماری مهم در گوجه‌ فرنگی می‌باشند و تولید گوجه‌ فرنگی را در دنیا محدود می‌کنند. کاشت ارقام مقاوم گوجه‌ فرنگی بهترین روش برای کنترل این بیماری ها می‌ باشد. نشانگرهای مولکولی که به ژن‌ های مقاومت متصل می‌شوند برای توسعه برنامه‌ های اصلاحی مفید هستند. این مطالعه با هدف شناسایی ژنوتیپ‌ های مقاوم به پژمردگی ورتیسلیومی با استفاده از نشانگرهای اختصاصی آلل و شناسایی ژنوتیپ‌ های مقاوم به پژمردگی فوزاریومی به وسیله  نشانگر CAPS انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 35 هیبرید و رقم تجاری گوجه‌ فرنگی  تهیه شده از شرکت فلات انجام شد. DNA نمونه ها با روش CTAB استخراج شدند. سپس واکنش زنجیره‌ ای پلی مراز با استفاده از نشانگرهای مولکولی انجام گردید. به منظور شناسایی ژنوتیپ های مقاوم به پژمردگی فوزاریومی، از روش PCR-RFLP با استفاده از آنزیم‌ های برشی RsaI و FokI استفاده شد. درنهایت نتایج با آزمون بیماریزایی تایید شدند. یافته ها: از مجموع 35 ژنوتیپ مورد بررسی، 83 درصد ژنوتیپ ها نسبت به پژمردگی ورتیسیلیومی مقاوم و 17 درصد حساس بودند. از طرفی 46 درصد از ژنوتیپ ها نسبت به پژمردگی فوزاریومی مقاوم و 54 درصد حساس بودند. ژنوتیپ هایی که تولید باند اختصاصی مقاومت به بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی کردند، دارای ژن مقاومت Ve-1 بودند. همچنین ژنوتیپ هایی دارای باندهای اختصاصی مقاومت به بیماری پژمردگی فوزاریومی، ژن مقاومت I-2 را داشتند. نتیجه گیری: با کاشت ژنوتیپ های مقاوم یافت شده در این تحقیق در مناطق آلوده می توان این دو بیماری را بدون استفاده از قارچ کش ها کنترل نمود.